Zagadnieniem, jakiemu poświęcono najwięcej czasu w trakcie posiedzenia, były zasady zachowania konkurencji pomiędzy poszczególnymi uczestnikami sektora mleczarskiego. Siła negocjacyjna producentów mleka w sposób zdecydowany odstaje od możliwości, jakimi dysponują przetwórcy czy podmioty detaliczne. Przewodniczący grupy ?Mleko i produkty mleczne?  Henri Brichart stwierdził, że na obecnym etapie, wobec likwidacji systemu kwot mlecznych w 2015 roku, należy w sposób szczegółowy przeanalizować przyszłą sytuację w tym zakresie, tak aby jak najlepiej przygotować producentów mleka do nowych warunków rynkowych. Do udziału w spotkaniu zaproszony został przedstawiciel Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji Europejskiej, który zaprezentował działania na poziomie UE wspierające konkurencyjność europejskich rolników. Stwierdził, iż w ostatnich latach mieliśmy do czynienia z dużymi wahaniami cen skupu mleka surowego, które nie miało praktycznie żadnego przełożenia na ceny produktów mlecznych i mleka oferowanych konsumentom na rynku detalicznym. Dlatego też KE stoi na stanowisku, że konieczna jest modernizacja całego sektora poprzez rozwój współpracy pomiędzy producentami mleka, która wykazuje obecnie bardzo duże zróżnicowanie w poszczególnych państwach członkowskich UE. Wyjściem zatem naprzeciw w kierunku stabilizacji dochodów rolniczych jest koncentracja dostaw surowca oraz zwiększenie wartości dodanej poprzez konsolidację spółdzielni mleczarskich i tworzenie przez nie wspólnych marek produktów. W tym kontekście przedstawiciel KE podał przykład rozwiązania stosowanego już we Francji, gdzie możliwe jest skorzystanie przez organizację producentów z usług agenta nie pośredniczącego w łańcuchu dostaw, lecz negocjującego w imieniu rolników cenę skupu surowca z podmiotami przetwórczymi. W dyskusji po tej prezentacji niektórzy uczestnicy spotkania wyrazili jednakże obawy, iż wobec postępującej jednocześnie konsolidacji sieci handlu detalicznego oraz agresywnej polityki wobec wytwórców, działania oparte na porozumieniach branżowych mogą się nie sprawdzić.

W dalszej części posiedzenia przedstawione zostały wnioski wypracowane przez grupę zadaniową ds. mleka Copa-Cogeca (Dairy Task Force 4) na temat oznaczania jakości produktów mlecznych, a także informacji i promocji w kontekście umocnienia konkurencyjności unijnego sektora mleka. Zgodnie z materiałem przedstawianym przez uczestnika prac tej grupy reprezentującego włoską organizację rolniczą Coldiretti, powinien istnieć co najmniej obowiązek oznakowania pochodzenia ?UE? lub ?spoza UE?, a ponadto oznakowanie ?UE? powinno zostać uzupełnione o obowiązkowe podanie kraju pochodzenia lub regionu hodowli. Analogiczne zasady miałyby obowiązywać mleko i produkty mleczne wytworzone w krajach trzecich. Innym rozwiązaniem, w przypadku braku praktycznej możliwości oznaczaniu pochodzenia krajowego surowca, byłoby zamieszczanie informacji na etykiecie na temat kraju, w którym produkt został przetworzony. Jeśli obowiązkowe oznakowanie pochodzenia nie byłoby możliwe Komisja Europejska powinna natomiast określić kryteria dobrowolnej deklaracji kraju pochodzenia. Ponadto, po raz kolejny postulowane było uproszczenie unijnej polityki promocji stosowanej na wspólnotowym rynku wewnętrznym, natomiast w kontekście promocji produktów mleczarskich na rynkach krajów trzecich wyrażona została konieczność rozszerzenia listy państw spoza UE określonej w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 501/2008, w których możliwe byłoby przeprowadzanie kampanii promocyjnych z udziałem środków unijnych.

W tym samym punkcie obrad, po przedstawieniu projektu wniosków grupy Copa-Cogeca Dairy Task Force 4 na temat innowacji i badań w sektorze mleka, wypracowane sugestie w tym zakresie zostały przyjęte jako materiał do dalszej dyskusji na ten temat w ramach prac Grupy Roboczej ?Mleko i produkty mleczne?. Zgodnie z sugerowanymi w niniejszych wnioskach rozwiązaniami, zarówno UE jaki i kraje członkowskie powinny zostać zobowiązane do stałego finansowania przekształconego w długoterminową strategię na rzecz badań i innowacji w rolnictwie, w tym w sektorze mleczarskim. W ten sposób odwrócony miałby być niekorzystny trend spadkowy w dziedzinie inwestycji publicznych w tym zakresie. Badania takie ukierunkowane być powinny m.in. na optymalizację kosztów produkcji dzięki nowym technologiom i metodom zarządzania (praca/pasza/koszty energii/doradztwo), innowacje w związku ze zmianami klimatu, w szczególności zrównoważone zarządzanie gazami cieplarnianymi i redukcja  wycieku azotu do środowiska naturalnego, a także poszerzenie zastosowania surowców pozyskiwanych z mleka (np. pozażywnościowe wykorzystanie tłuszczu).

Źródło:http://krir.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1024&Itemid=1