Chcąc jak najdokładniej oszacować wartość naszej inwestycji przede wszystkim należy określić rodzaj substratów jakich użyjemy w naszej instalacji biogazowej i sporządzić ich bilans. Powinniśmy zwrócić uwagę na trwałość przyjętych rozwiązań i stabilność dostaw określonych wsadów. Różne produkty wymagają odmiennych rozwiązań technicznych, a brak stałości dostaw wymaga wprowadzenia dodatkowych technologii do przeładunku, transportu i dozowania substratów. Określone w studium wykonalności substraty będą miały wpływ także na samą technologię planowanych urządzeń dla zbiorników fermentacyjnych, instalacji sanitarnych oraz urządzeń pofermentacyjnych. Przykładowo z 1 tony gnojowicy pochodzącej z fermy tuczu trzody chlewnej uzyskujemy ok. 35m3 biogazu, a już z kiszonki kukurydzianej nawet do 200m3. W związku z tym, na etapie sporządzania bilansu, można stwierdzić, iż pojemność instalacji w oparciu o kiszonkę może być ponad 4 krotnie mniejsza i na odwrót. Różnie będzie się przedstawiała sprawa utylizacji pozyskanego biogazu. Biogaz podlega spaleniu w module kogeneracyjnym, produkując energię elektryczną i cieplną, aczkolwiek możliwe jest zastosowanie, w technologii, jedynie kotła opalanego biogazem. To drugie rozwiązanie jest rozwiązaniem inwestycyjnie tańszym, chociaż ograniczającym portfel przychodów i zysków biogazowni. Dodatkowo w kalkulacji należy uwzględnić także wartość technologii , tzw. „know – how”, która jest różna dla różnych dostawców i także uzależniona od opisywanych powyżej przyjętych rozwiązań.
Złożoność problemu nie pozwala na podanie jednej ceny dla jednego modelu biogazowni rolniczej. Prawdopodobny nakład inwestycyjny dla biogazowni rolniczej opartej na mieszance gnojowicy i kiszonki kukurydzianej z dodatkiem innych odpadów pochodzenia roślinnego, wykorzystującej silnik spalinowy do utylizacji biogazu będzie wynosił od 10 – 15 tys. zł za 1 kW mocy elektrycznej generatora. Podkreślić należy, iż przestawione ceny są jedynie orientacyjne i mogą ulegać zmianom.
Jeżeli chodzi o stronę wpływów, to możemy zdefiniować kilka źródeł przychodów. Głównym wpływem jest sprzedaż nadwyżki energii elektrycznej do systemu elektroenergetycznego lub do odbiorców zewnętrznych. Pozyskany biogaz jest zakwalifikowany jako odnawialne źródło energii, stąd włączenie biogazowni do tego systemu nakłada na jego operatora ustawowy obowiązek zakupu energii elektrycznej.
Wejście Polski do strefy Unii Europejskiej przyczyniło się do tego, że inwestycje w OZE stały się bardziej atrakcyjne dla potencjalnych inwestorów. Wprowadzone zostały świadectwa pochodzenia „zielonej” energii. Tzw. zielone certyfikaty są potwierdzeniem, że dana energia pochodzi z sektora odnawialnych źródeł energii i mogą być sprzedawane podmiotom z sektora energii konwencjonalnej. Podmioty te są każdego roku zobowiązane wykazać w swoim udziale sprzedaży odpowiednią część przypadającą na energię odnawialną. Stąd przedsiębiorstwa mogą osiągać zyski ze sprzedaży tych certyfikatów. W chwili obecnej cena ustawowa uzyskiwana za sprzedaż energii elektrycznej do „sieci” kształtuje się na poziomie 0,19721 zł/kWh, natomiast odsprzedaż świadectw pochodzenia osiąga rynkową cenę ok. 0,270 zł/kWh. Ponadto występują także certyfikaty żółte, które są dowodem wytworzenia energii przez jednostki kogeneracji opalanej paliwami gazowymi i również mogą być sprzedawane. Innymi źródłami przychodów biogazowni są usługi utylizacji odpadów organicznych, a także sprzedaż energii cieplnej o ile budowa systemu sieci przesyłowych będzie technicznie i ekonomicznie uzasadniona.
Źródło:DGA Energia Sp. z o.o.
